ONi Uczą

Cześć Monika! Może na początek powiedz czym jest dla Ciebie niepełnosprawność, jak mogłabyś ją zdefiniować?

Dla mnie niepełnosprawność jest stanem umysłu. Kiedy będę chciała się nad sobą po użalać, to i bez wózka to zrobię. Tylko po co? Życie jest piękne, tylko trzeba umieć to zauważyć.

W Twoim życiu pojawił się sport. Jak to się zaczęło?

W moim życiu sport pojawił się, kiedy miałam 8 lat. Był to taniec towarzyski dla osób z niepełnosprawnością. Koleżanka zaprosiła mnie na zawody taneczne i tak złapałam bakcyla bardzo mi się to spodobało. Tańczyłam 3 lata. Do dziś czuję w głębi serca, że to jedna z moich wielkich pasji.

Drugim sportem, którym się zajmowałam zawodowo było żeglarstwo.

Było to w 2014 roku. Swojego partnera sportowego poznałam na jednych zajęciach w Fundacji Aktywnej Rehabilitacji, gdzie jestem instruktorem. Pojechałam na jedno zgrupowanie po namowach znajomych, aby zobaczyć, jak to wygląda i po mimo ogromnego strachu na początku podjęłam się tego i ta przygoda trwała, aż do Igrzysk Paraolimpijskich w Rio de Janeiro w 2016r.

Opowiesz Nam o swoim doświadczeniu oraz sukcesach w sporcie?

W tańcu największym sukcesem dla mnie było zajęcie 3 miejsca na Mistrzostwach w Holandii w naszej kategorii wiekowej. Razem z partnerem pierwszy raz zatańczyliśmy Rumbę taniec miłości, wszyscy byli pod wrażeniem.

Jeżeli chodzi o żeglarstwo mieliśmy sporo sukcesów, ale dla mnie osobiście największym sukcesem było zdobycie kwalifikacji dla Polski na Igrzyska Paraolimpijskie. To było niesamowite przeżycie

Skąd dowiedziałeś się o „ONi Uczą”?

O projekcie dowiedziałam się na początku od koleżanki Patrycji Wójciak, ale jakoś poszło to w zapomnienie. Pomyślałam tak miało być to nie ten moment i odeszło temat uciekł.

Po pewnym czasie zadzwonił do mnie Grzegorz Lewonowski z propozycją wzięcia udziału w projekcie.

Czym jest dla Ciebie ten projekt?

Możliwością rozwoju i pokazania innym osobą z niepełnosprawnością, że nasze ograniczenia są tylko w głowach, bo wszystko inne można przezwyciężyć.

Pierwsze zajęcia za nami, jak wrażenia?

Zajęcia prowadzone są w sposób jasny i klarowny dla każdego. Atmosfera jest super.

Jaką wartość ma dla Ciebie uczestnictwo w ONi Uczą?

Dzięki projektowi mam większe możliwości szerzenia swoich kompetencji, nabierania doświadczenia na przyszłości i za to jestem wdzięczna.

Jak chciałbyś wykorzystać kompetencje sportowe w biznesie?

Jeszcze o tym nie myślałam, ale myślę ze z czasem pojawi się wizja połączenia tych dwóch rzeczy.

Co chciałbyś powiedzieć wszystkim niepełnosprawnym osobom, które w przeciwieństwie do Ciebie boją się zawalczyć o siebie i swoje marzenia.

Otwórz się na szanse którą daje Ci życie. Każdy nowy napotkany człowiek pojawia sięw Twoim życiu po to, aby Cię czegoś nauczyć. Daj życiu szansę i żyj pełną piersią. Ogranicza nas najczęściej taki diabełek, który siedzi nam w głowie i mówi ,,Nie dasz rady”, po co go słuchasz, skoro jeszcze nie spróbowałeś/aś? Do dzieła! Życie jest takie na jakie sami sobie pozwolimy. Powodzenia w podejmowaniu decyzji!!!!

Cześć Grzegorz, może na początek powiedz, czym jest dla Ciebie niepełnosprawność i jak mógłbyś ją zdefiniować?

Z niepełnosprawnością żyję już 24 lata i moje postrzeganie na przestrzeni lat ewoluowało. Świeżo po wypadku byłem przekonany, że ograniczenia fizyczne nie pozwolą mi w pełni realizować się zawodowo, towarzysko, rozwijać swoje zainteresowania. Okazało się, że wysiłek włożony w rehabilitację i odpowiednie nastawienie spowodowało zmianę. W moim przypadku istotną rolę odegrało rozwijanie pasji, jaką jest trenowanie szermierki. Dzięki temu zaakceptowałem siebie, nabrałem pewności, a to dało impuls do dalszego działania. Dzisiaj już wiem, że niepełnosprawność to stan umysłu, a bariery istnieją tylko w naszych głowach i tylko od nas samych zależy czy chcemy je pokonać. Samo wyznaczenie celu nie wystarczy, trzeba działać!

W Twoim życiu pojawił się sport. Jak to się zaczęło?

Sportem interesowałem się już od najmłodszych lat. W podstawówce trenowałem lekkoatletykę i koszykówkę, w średniej grałem w piłkę nożną. Po maturze, na skutek skoku do wody złamałem kręgosłup i bardzo trudno było mi się pogodzić z ograniczeniami, jakie powodował niedowład. W trakcie rehabilitacji mój fizjoterapeuta namówił mnie do wzięcia udziału w turnusie rehabilitacyjno-sportowym organizowanym przez Integracyjny Klub Sportowy AWF Warszawa. Wysłałem zgłoszenie, zostałem przyjęty i tam po raz pierwszy miałem okazję spróbować szermierki na wózkach – sportu, który bardzo polubiłem, z czasem pokochałem i który trenuję już ponad 20 lat.

Opowiesz nam o swoim doświadczeniu oraz sukcesach w sporcie?

Moja przygoda z szermierką trwa już 22 lata. Jest to sport walki, w którym ważna jest koordynacja ruchowa, szybkość, precyzja oraz odpowiednie przygotowanie taktyczne i mentalne. Sytuacja podczas pojedynku jest bardzo dynamiczna i często decyzje podejmuje się w ułamkach sekundy. Nie ukrywam, że początki nie były łatwe, ale jak to mawiał mój trener „najgorsze pierwsze 10 lat, a potem już z górki” :) Swój pierwszy medal zdobyłem po kilku latach treningu na zawodach Pucharu Świata w Sewilli w 2001 r. Później jeszcze kilkakrotnie stawałem na podium zawodów tej rangi m.in. w Turynie, Lonato, Montrealu. Bardzo ważny jest dla mnie brązowy medal zdobyty w turnieju indywidualnym Mistrzostw Europy w Strasburgu, złoty medal w drużynie szpadowej na Mistrzostwach Europy w Madrycie oraz udział w igrzyskach paraolimpijskich w Atenach, gdzie zająłem 9 miejsce.

Skąd dowiedziałeś się o „ONi Uczą”?

Bezpośrednio od pomysłodawcy, czyli Tomasza Szklarskiego, na spotkaniu w Międzynarodowej Fundacji Reaxum.

Czym jest dla Ciebie ten projekt?

Doskonałym sposobem na osobisty rozwój i zdobycie nowego, atrakcyjnego zawodu trenera kompetencji. Traktuję to bardzo poważnie i mam nadzieję, że po ukończeniu kursu, uzyskaną wiedzę będę mógł wykorzystać zarówno w sporcie, jak i aktywności zawodowej. To też okazja do nawiązania nowych znajomości. Uczestnicy to mistrzowie sportu z różnych dyscyplin i wymiana doświadczeń jest niezwykle dla mnie cenna.

Pierwsze zajęcia za nami, jak wrażenia?

To były dwa dobrze przepracowane dni. Poznałem uczestników i myślę, że wraz z trenerem tworzymy super grupę :) Zajęcia prowadzone są w sposób profesjonalny. Duża dawka nowej dla mnie wiedzy, podanej w bardzo ciekawy, czasami zaskakujący sposób. Pełen entuzjazmu czekam na kolejne spotkania.

Jaką wartość ma dla Ciebie uczestnictwo w ONi Uczą?

To bardzo wartościowy i wyjątkowy projekt i jest to dla mnie duże wyróżnienie, że jestem wśród kilkunastu osób, które mogą w nim uczestniczyć. Obecnie brakuje takich inicjatyw, które w założeniach mają rozwój kariery dwutorowej, a dla sportowca to bardzo ważne, żeby po zakończeniu kariery być aktywnym zawodowo. Jestem przekonany, że pierwsza edycja projektu zakończy się sukcesem i będą kolejne.

Jak chciałbyś wykorzystać kompetencje sportowe w biznesie?

Trudne pytanie, szczerze mówiąc, to jeszcze nie wiem. Być może po kolejnych spotkaniach warsztatowych pojawi się jakiś oryginalny pomysł :)

Co chciałbyś powiedzieć wszystkim niepełnosprawnym osobom, które w przeciwieństwie do Ciebie boją się zawalczyć o siebie i swoje marzenia.

Że strach ma wielkie oczy i warto się z nim zmierzyć. Wiem, że czasami wymaga to wiele wysiłku, ale naprawdę warto zrobić ten pierwszy mały kroczek, a po jakimś czasie nawet się nie zorientujemy, że jesteśmy w pełnym biegu :)

Najwyższa pora przedstawić osoby zaangażowane w projekt ONi Uczą! Na pierwszy ogień trener naszych uczestników – poznajcie tristan tresar!

“z zawodu jestem sprzedawcą. zawodowym sprzedawcą. w projektach, które prowadzę pracuję również jako trener biznesu, menedżer i konsultant.
prowadzę swoje autorskie warsztaty takie jak: algorytmiaSprzedaży; kompetencyjna instrukcja obsługi oraz symulacyjne gry biznesowe z cyklu kolizjeInwestycyjne. wszystko co robię, ma swoje źródło w dowodach naukowych (evidence-based). opracowałem autorskie koncepcje doskonalenia kompetencji 3.12.48 i 1.4.16. metody te polegają na dekompozycji kompetencji i doskonaleniu pojedynczych zachowań. jestem właścicielem firmy tristan tresar™ – edukacyjnego butiku wdrożeniowo – konsultacyjnego. moje trzy liczby to 23. 13.13. 23 to etatowe lata w sprzedaży i zarządzaniu nią. pierwsza 13 to 13 w zarządzaniu sprzedażą. druga to czas spędzony na uczeniu innych.

A long time ago, in a far far… nie 😅

Może nie tak dawno temu, bo było to nie dalej niż dwa lata temu, nie tak daleko, bo w Warszawie, zrodził się pomysł. Musiał się zrodzić w czyjejś głowie – więc obarczmy tą odpowiedzialnością Tomasz Szklarski. Koncepcja była dość prosta – jak wykorzystać kompetencje sportowe w biznesie, w ramach kariery dwutorowej sportowców z niepełnosprawnościami. Żeby pomysł mógł zostać zrealizowany, potrzebny był ktoś, kto będzie w stanie zaprojektować proces pod względem dydaktycznym, a później go poprowadzić. I w tym miejscu pojawia się tristan tresar. Zapoznał się z koncepcją, przemyślał, przetworzył i… i w poniedziałek zaczęliśmy projekt „ONi Uczą”!